Banneux (ou
Banneux-Notre-Dame) est un village de la commune belge de Sprimont situé en Région wallonne dans la province de Liège.
Ce village ardennais faisait partie de l'ancienne commune de
Louveigné. Il est situé à une trentaine de
kilomètres au sud-est de Liège,
sur la route qui va de Louveigné à Pepinster.
Aujourd'hui Banneux est un lieu de pèlerinage marial avec source d'eau dite
'miraculeuse' et hospice
pour malades-pèlerins (Hospitalité Banneux Notre-Dame) disposant de
300 lits. Pendant la saison de pèlerinage entre mai et octobre, il y a chaque jour des bénédictions de
malades et plusieurs messes pour les pèlerins. L'organisation du
pèlerinage est dirigée par l'ASBL
Banneux.
En 1985, le pape Jean-Paul II a visité le sanctuaire et y a
rencontré la voyante, Mariette Beco.
Banneux (ook wel Banneux
Notre-Dame) is een dorp bij Louveigné in de gemeente Sprimont in de Belgische provincie Luik. Het ligt tussen Luik en Spa.
Banneux is een bekend Mariabedevaartsoord. Het bedevaartsoord ontstond
nadat de twaalfjarige Mariette Beco
(25 maart 1921 -
2 december 2011)
verklaarde dat Maria haar tussen 15 januari en 2 maart
1933
acht keer was verschenen en dat Maria zich toen de Vierge des
Pauvres ("Maagd van de Armen") had genoemd. Ook zou zij om de
bouw van een kapel gevraagd hebben; deze werd nog in hetzelfde jaar
op de plaats van de Mariaverschijningen, de voortuin van het
huis van de familie Beco, gebouwd en ingezegend. Haar verklaringen
werden tussen 1935 en 1937 door een bisschoppelijke commissie
onderzocht. Vanaf 1948 bouwde men aan een basiliek. Op 19 maart 1942 gaf bisschop Kerkhofs van Luik toestemming tot de verering van
Onze-Lieve-Vrouw van Banneux en op 22 augustus 1949 bevestigde hij
het bovennatuurlijk karakter van de verschijningen, waarna in 1952
de erkenning door het Vaticaan volgde. Beco trad later in het huwelijk
en leidde een eenvoudig familiaal leven.
Banneux groeide uit tot een drukbezocht bedevaartsoord. Het
wordt jaarlijks door zo'n 700.000 pelgrims bezocht[1].
Er bevindt zich een bron, die door Maria aan Mariette getoond zou
zijn, waaraan een geneeskrachtige werking wordt toegeschreven. In
1985 werd Banneux bezocht door Paus Johannes Paulus II. In juni 2005
werd er in de kapel brand gesticht en in april 2008 werden er acht
metalen kruisen gestolen. In 2008 werd het 75-jarig jubileum
gevierd.
Elke dag kan men er terecht voor de Mis, de
ziekenzegening, stille aanbidding, biecht en
het rozenkransgebed. Er worden ook activiteiten
georganiseerd voor kinderen en jongeren.
A
postcard or
post card is a
rectangular piece of thick paper or thin
cardboard intended for writing and mailing without
an
envelope. Shapes other than rectangular may also be
used. There are novelty exceptions, such as
wood postcards, made of thin wood, and copper
postcards sold in the
Copper Country of the U.S. state of
Michigan, and
coconut
"postcards" from tropical islands.
In some places, one can send a postcard for a lower fee than for
a letter. Stamp collectors distinguish between
postcards (which require a stamp) and postal cards (which have the postage pre-printed
on them). While a postcard is usually printed by a private company,
individual or organization, a postal card is issued by the relevant
postal authority.
The world´s oldest postcard was sent in 1840 to the writer
Theodore Hook from Fulham in London, England.
The study and collecting of postcards is termed deltiology.
La carte postale est un moyen de correspondance écrite qui se présente sous la
forme d´un morceau de papier
cartonné rectangulaire, de dimensions variables (le format
le plus courant est le format A6, soit
10,5 × 14,8 cm), envoyé
sans enveloppe, l´adresse et l´affranchissement y
étant porté directement, aux côtés du message.
Een ansichtkaart (ook ansicht of
prentbriefkaart) is een kaart met op de ene zijde
een afbeelding. In de eerste tijd, eind
negentiende eeuw, noemde men het ook wel
aanzichtkaart. Het woord is ook een verkorting van het
Duitse Ansichts(post)karte.
Veel ansichtkaarten worden verstuurd tijdens de vakantie. Men wil de thuisblijvers laten zien hoe
mooi de plek is waar men naar toe is gegaan. De kaarten worden ook
als groet of wens (bijvoorbeeld als kerstgroet of nieuwjaarswens)
gestuurd.
De ontwikkeling van de ansichtkaart begint in de loop van de
jaren tachtig van de 19e eeuw, toen de postwet in
zowel Oostenrijk als Duitsland zo werd aangepast dat het monopolie
op het uitgeven van postkaarten kwam te vervallen. In de loop van
de jaren negentig van de 19e eeuw begon de de
prentbriefkaart vooral in Duitsland aan een grote opmars, omdat ze
veel werden verzameld. Bij de oorspronkelijke ansichtkaarten was de
hele achterkant gereserveerd voor de adressering. Men noemt deze
kaarten voorlopers. Tot 1905 mocht in
Nederland de achterkant van een prentbriefkaart alleen gebruikt
worden om naam, adres en woonplaats op te schrijven. Het verzonden
bericht bestond dus uit weinig meer dan de afbeelding, want het was
niet toegestaan om iets op de voorkant te schrijven. Dit had te
maken met de lage frankeerwaarde. Het verzenden van kaarten met een
bericht was veel duurder.
Kort hierna begonnen andere landen met het introduceren van een
gedeelde achterkant. Bij deze kaarten is de achterzijde in tweeën
gedeeld: de rechterhalf is bestemd voor het adres, dat op
voorgedrukte lijntjes kan worden geschreven, en links is ruimte
voor een bericht. Zo kon de zegetocht van de ansichtkaart als
communicatiemiddel beginnen. De voorzijde werd nu exclusief bestemd
voor het beeld.
Ontdek de verzamelaarsagenda!
Ontdek de agenda
