Belœil (du picard
Beuleul ou Baileul signifiant
« barrière », « palissade ») est une commune francophone de
Belgique située en Région wallonne dans la province de Hainaut, ainsi qu’une
localité qui en fait partie.
Elle est célèbre pour son château et son parc, appartenant à la
Maison de Ligne, l'une des plus illustres
familles nobles belges. L'actuel propriétaire est Michel, 14e prince de Ligne depuis
le décès de son père en août 2005. Le domaine de Belœil est
ouvert au public et accueille deux importantes manifestations
culturelles : l'exposition d'amaryllis dans les salons du château (en
mai) et Les Musicales de Belœil dans le parc (en août).
La commune de Belœil abrite un parc archéologique :
l'archéosite d'Aubechies.
Belœil (Nederlands: Belle) is een
Waalse plaats en gemeente in de provincie Henegouwen in België. De gemeente telt ruim 13.000 inwoners.
Belœil ist eine Gemeinde in der belgischen Provinz Hennegau.
Belœil besteht aus den Orten Basècles, Ramegnies,
Thumaide, Wadelincourt, Aubechies, Ellignies-Sainte-Anne,
Quevaucamps, Grandglise und Stambruges. Es gibt also keinen Ort mit
dem Namen Belœil, die Gemeinde ist nach dem Schloss Belœil benannt, dem
Schloss der Fürsten von Ligne. Eine andere
Bezeichnung, die man auf alten Karten findet, ist Bailleul. Die
Gemeindeverwaltung hat ihren Sitz in Quevaucamps.
A
postcard or
post card is a
rectangular piece of thick paper or thin
cardboard intended for writing and mailing without
an
envelope. Shapes other than rectangular may also be
used. There are novelty exceptions, such as
wood postcards, made of thin wood, and copper
postcards sold in the
Copper Country of the U.S. state of
Michigan, and
coconut
"postcards" from tropical islands.
In some places, one can send a postcard for a lower fee than for
a letter. Stamp collectors distinguish between
postcards (which require a stamp) and postal cards (which have the postage pre-printed
on them). While a postcard is usually printed by a private company,
individual or organization, a postal card is issued by the relevant
postal authority.
The world´s oldest postcard was sent in 1840 to the writer
Theodore Hook from Fulham in London, England.
The study and collecting of postcards is termed deltiology.
La carte postale est un moyen de correspondance écrite qui se présente sous la
forme d´un morceau de papier
cartonné rectangulaire, de dimensions variables (le format
le plus courant est le format A6, soit
10,5 × 14,8 cm), envoyé
sans enveloppe, l´adresse et l´affranchissement y
étant porté directement, aux côtés du message.
Een ansichtkaart (ook ansicht of
prentbriefkaart) is een kaart met op de ene zijde
een afbeelding. In de eerste tijd, eind
negentiende eeuw, noemde men het ook wel
aanzichtkaart. Het woord is ook een verkorting van het
Duitse Ansichts(post)karte.
Veel ansichtkaarten worden verstuurd tijdens de vakantie. Men wil de thuisblijvers laten zien hoe
mooi de plek is waar men naar toe is gegaan. De kaarten worden ook
als groet of wens (bijvoorbeeld als kerstgroet of nieuwjaarswens)
gestuurd.
De ontwikkeling van de ansichtkaart begint in de loop van de
jaren tachtig van de 19e eeuw, toen de postwet in
zowel Oostenrijk als Duitsland zo werd aangepast dat het monopolie
op het uitgeven van postkaarten kwam te vervallen. In de loop van
de jaren negentig van de 19e eeuw begon de de
prentbriefkaart vooral in Duitsland aan een grote opmars, omdat ze
veel werden verzameld. Bij de oorspronkelijke ansichtkaarten was de
hele achterkant gereserveerd voor de adressering. Men noemt deze
kaarten voorlopers. Tot 1905 mocht in
Nederland de achterkant van een prentbriefkaart alleen gebruikt
worden om naam, adres en woonplaats op te schrijven. Het verzonden
bericht bestond dus uit weinig meer dan de afbeelding, want het was
niet toegestaan om iets op de voorkant te schrijven. Dit had te
maken met de lage frankeerwaarde. Het verzenden van kaarten met een
bericht was veel duurder.
Kort hierna begonnen andere landen met het introduceren van een
gedeelde achterkant. Bij deze kaarten is de achterzijde in tweeën
gedeeld: de rechterhalf is bestemd voor het adres, dat op
voorgedrukte lijntjes kan worden geschreven, en links is ruimte
voor een bericht. Zo kon de zegetocht van de ansichtkaart als
communicatiemiddel beginnen. De voorzijde werd nu exclusief bestemd
voor het beeld.
