4 affiches in goede staat ( zie scans )
striptekenaar strips stripverhalen
verkiezingen Belgie juist na de oorlog
59cm op 62
tekst op achterzijde : niets
tekst op voorzijde : kunstdrukkerij Hutsebaut, leeuwlandstraat - Deurne
(?) Marc Sleen 59cm op 62cm
CVP gemeenteverkiezingen - zegelvrij
... zijn ze van Marc Sleen ?
Marc Sleen zei in de slimste mens 3 jaar geleden : de enige die niet met mijn affiches kon lachen was de Kamiel ( Camille Huysmans
uitreksel uit KADOC :
tentoonstelling 2004 29 novembert 2003 - 11 januari 2004
De carrière van Sleen als karikaturist start in oktober 1944, toen, zoals Gaston Durnez later schrijft, “de vrede uitbrak. Bijna dagelijks moest Marc Sleen een spotprent leveren, op de politieke of andere aktualiteit. Zwaar werk, vooral in een land waar op gebied van krantenkarikatuur weinig traditie bestond.” Sleen is dan in dienst van de NV De Gids die o.m. de dagbladen De (Nieuwe) Standaard en Het Nieuwsblad en de weekbladen Ons Volk en Spectator uitgeeft. Daar kan hij zijn tekeningen kwijt, zowel de vele portretten van schrijvers, kunstenaars en (internationale) politici als cartoons (getekende moppen), strips (zoals De avonturen van Neus) en politieke karikaturen. In de maanden die op de bevrijding volgen, zijn vooral Hitler en zijn trawanten voorwerp van spot, terwijl ook de macht van Stalin en zijn Belgische communistische vrienden op de korrel wordt genomen. Voor de socialistische politicus Achiel Van Acker is er nog een zekere sympathie.
Dat verandert snel. De Gids is een christen-democratisch bastion en Sleen treedt als het ware op als de “huistekenaar” van de nieuwe partij, de Christelijke Volkspartij (CVP), die in 1945 boven de doopvont wordt gehouden. Vooral voor de parlementsverkiezingen van 1949 en 1950, de volksraadpleging n.a.v. de koningskwestie, eveneens in 1950, en de schoolstrijd in het midden van de jaren ’50 worden zijn talenten ingeschakeld. Zijn tekeningen rekenen radicaal af met de Belgische Socialistische Partij (BSP) van Van Acker, Paul Henri Spaak en Camille Huysmans. Hen wordt verweten op dezelfde “Moscou-lijn” te zitten als de communisten van Edgard Lalmand, terwijl de wegkwijnende liberale partij van Albert Devèze en Adolphe Van Glabbeke niet ernstig wordt genomen. De christen-democraten daarentegen zijn de toekomst en worden naar de absolute meerderheid gestuwd (die ze ook effectief behalen in 1950). Sleen tekent dan al voor De Nieuwe Gids, de opvolger van De Nieuwe Standaard, en voor Het Volk, de krant van de christelijke arbeidersbeweging die eind 1950 De Nieuwe Gids heeft overgenomen. Ook de Nero-verhalen, waarvan het eerste in 1947 is verschenen, krijgen onderdak bij Het Volk.
of zijn ze van Jef Nys (het is eerder zijn stijl) en geboren in januari 1927 , dus het kan
