"Westerloo-Villégiature
Hôtel Fr. Bervaes. Pension de Famille."
Westerlo is een plaats en
gemeente in de
Belgische provincie
Antwerpen. De gemeente telt bijna 25.000 inwoners en is de hoofdplaats van het
kieskanton en het
gerechtelijk kanton Westerlo.
Westerlo komt voor de eerste maal in de geschriften voor omstreeks het jaar duizend, wanneer het door gouwgraaf Ansfried aan de kerk van Utrecht werd geschonken. Deze schenking vond plaats niet lang nadat Ansfried op verzoek van keizer Otto III tot bisschop van Utrecht was gewijd.
Vanaf de dertiende eeuw werd Westerlo beheerd door de heren van Wezemaal, die erfmaarschalk van het hertogdom Brabant waren. De heren van Wezemaal hielden het dorp in erfpacht van de kerk van Utrecht. De heren van Wezemaal konden de schepenen van Westerlo benoemen, die voor de eerste maal in 1264 werden vermeld. De familie van Wezemaal was bouwheer van de donjon van het kasteel van Westerlo (juiste bouwjaar onbekend). Zij lieten ook het gasthuis van Westerlo in 1377 oprichten (tijdens de Tachtigjarige Oorlog verwoest). In de vijftiende eeuw werd de Grote Nete tot in Westerlo bevaarbaar gemaakt. In die eeuw stond er op de markt van Westerlo een halle (voor het laatst vermeld aan het einde van de zeventiende eeuw).
In 1464 stierf Jan II van Wezemaal zonder wettelijke mannelijke nakomelingen. Via een codicil bij het testament van Jan II, werd Westerlo geschonken aan de graaf van Charolais, Karel van Bourgondië, beter bekend als de Stoute (hertog van Bourgondië, Brabant ... in 1467). In 1472 werd Westerlo door Karel de Stoute aan Guy van Brimeu overgedragen, die tijdens de woelige periode die volgde op de dood van Karel de Stoute op de markt van Gent werd onthoofd. In 1484 kwam Westerlo aan de familie van Merode toe, die al enige tijd aanspraak maakte op Westerlo via het huwelijk van Margaretha van Wezemaal met Richard van Merode. Sindsdien is de naam van de gemeente onverbrekelijk verbonden met de adellijke familie van Merode, die er tot aan de Franse Revolutie het gezag uitoefende en onder andere de schepenen benoemde.
In 1625 werd het land van Westerlo door de Spaanse koning tot markizaat verheven. Dat jaar werd ook de oorspronkelijke eigendomsrechten van de kerk van Utrecht afgekocht en werd Westerlo een leen van het hertogdom Brabant. In de onafhankelijkheidsstrijd van België speelden verschillende leden van de familie Van Merode een belangrijke rol. Het familieslot is nog steeds eigendom van de familie. Een andere opmerkelijke figuur uit geschiedenis van Westerlo is Emmanuel Jozef Van Gansen, een leider uit de Boerenkrijg van 1798. Westerlo was een van de belangrijkste centra van de opstand tegen de Franse bezetter.
De kaart (statuten) van de Sint-Sebastiaansgilde dateert uit de zestiende eeuw, maar heeft meer dan waarschijnlijk een veel oudere oorsprong.
A
postcard or
post card is a rectangular piece of thick paper or thin
cardboard intended for writing and mailing without an
envelope. Shapes other than rectangular may also be used. There are novelty exceptions, such as
wood postcards, made of thin wood, and copper postcards sold in the
Copper Country of the U.S. state of
Michigan, and
coconut "postcards" from tropical islands.
In some places, one can send a postcard for a lower fee than for a letter. Stamp collectors distinguish between postcards (which require a stamp) and postal cards (which have the postage pre-printed on them). While a postcard is usually printed by a private company, individual or organization, a postal card is issued by the relevant postal authority.
The world´s oldest postcard was sent in 1840 to the writer Theodore Hook from Fulham in London, England. The study and collecting of postcards is termed deltiology.
La carte postale est un moyen de correspondance écrite qui se présente sous la forme d´un morceau de papier cartonné rectangulaire, de dimensions variables (le format le plus courant est le format A6, soit 10,5 × 14,8 cm), envoyé sans enveloppe, l´adresse et l´affranchissement y étant porté directement, aux côtés du message.
Een ansichtkaart (ook ansicht of prentbriefkaart) is een kaart met op de ene zijde een afbeelding. In de eerste tijd, eind negentiende eeuw, noemde men het ook wel aanzichtkaart. Het woord is ook een verkorting van het Duitse Ansichts(post)karte.
Veel ansichtkaarten worden verstuurd tijdens de vakantie. Men wil de thuisblijvers laten zien hoe mooi de plek is waar men naar toe is gegaan. De kaarten worden ook als groet of wens (bijvoorbeeld als kerstgroet of nieuwjaarswens) gestuurd.
De ontwikkeling van de ansichtkaart begint in de loop van de jaren tachtig van de 19e eeuw, toen de postwet in zowel Oostenrijk als Duitsland zo werd aangepast dat het monopolie op het uitgeven van postkaarten kwam te vervallen. In de loop van de jaren negentig van de 19e eeuw begon de de prentbriefkaart vooral in Duitsland aan een grote opmars, omdat ze veel werden verzameld. Bij de oorspronkelijke ansichtkaarten was de hele achterkant gereserveerd voor de adressering. Men noemt deze kaarten voorlopers. Tot 1905 mocht in Nederland de achterkant van een prentbriefkaart alleen gebruikt worden om naam, adres en woonplaats op te schrijven. Het verzonden bericht bestond dus uit weinig meer dan de afbeelding, want het was niet toegestaan om iets op de voorkant te schrijven. Dit had te maken met de lage frankeerwaarde. Het verzenden van kaarten met een bericht was veel duurder.
Kort hierna begonnen andere landen met het introduceren van een gedeelde achterkant. Bij deze kaarten is de achterzijde in tweeën gedeeld: de rechterhalf is bestemd voor het adres, dat op voorgedrukte lijntjes kan worden geschreven, en links is ruimte voor een bericht. Zo kon de zegetocht van de ansichtkaart als communicatiemiddel beginnen. De voorzijde werd nu exclusief bestemd voor het beeld.
