Temse (Frans:
Tamise) is een plaats en gemeente in de Belgische provincie Oost-Vlaanderen. Temse ligt aan de Schelde en is bekend van het inmiddels
opgeheven scheepsbouwbedrijf Boelwerf en om de Scheldebrug (officiële naam: Temsebrug) de
langste brug van België (365 meter). De gemeente telt ruim 29.000
inwoners, die Temsenaars[1]
worden genoemd. In het plaatselijke dialect heet de plaats
Temst.
Temse is sinds 1974 verzusterd met de stad Eupen.[2]
De naam Temse is afgeleid van het Gallo-Romeinse
Tamisiacum of Tamasiacum, wat een latinisering is
van een nog oudere plaatsnaam, daterend uit het oud-germaans (*tem-
= een doorwaadbaar water; -se = plaats, vestiging). Vergelijk met
de Engelse rivier Thames die op dezelfde oorsprong teruggaat.
Patroonheilige van Temse is Sint-Amelberga die er de eerste parochie
stichtte rond 770. Dat was meteen ook de oudste parochie in het
Waasland.
Spotnaam voor de inwoners van Temse is azijnzekers als
gevolg van de vele azijnbrouwerijen die er in de 18e
eeuw ontstonden. Deze naam houdt mogelijk verband met het
dialectwoord azijnzeiker of azijnpisser, dat
"zuurpruim" betekent.
Tamise (en néerlandais Temse) est une
commune néerlandophone de
Belgique située en Région flamande, dans la province de
Flandre-Orientale.
Un champ d'urnes daté de l'âge du Bronze a été découvert1
à cheval sur les communes de Tamise et de Velle, petite ville à
environ 3,5 km au nord de Tamise.
A postcard or post card is
a rectangular piece of thick paper or thin cardboard intended for writing and mailing without
an envelope. Shapes other than rectangular may also be
used. There are novelty exceptions, such as wood postcards, made of thin wood, and copper
postcards sold in the Copper Country of the U.S. state of Michigan, and coconut
"postcards" from tropical islands.
In some places, one can send a postcard for a lower fee
than for a letter. Stamp collectors distinguish between
postcards (which require a stamp) and postal cards (which have the postage pre-printed
on them). While a postcard is usually printed by a private company,
individual or organization, a postal card is issued by the relevant
postal authority.
The world´s oldest postcard was sent in 1840 to the writer
Theodore Hook from Fulham in London, England.
The study and collecting of postcards is termed deltiology.
La carte postale est un moyen de correspondance écrite qui se présente sous la
forme d´un morceau de papier
cartonné rectangulaire, de dimensions variables (le format
le plus courant est le format A6, soit
10,5 × 14,8 cm), envoyé
sans enveloppe, l´adresse et l´affranchissement y
étant porté directement, aux côtés du message.
Een ansichtkaart (ook ansicht of
prentbriefkaart) is een kaart met op de ene zijde
een afbeelding. In de eerste tijd, eind
negentiende eeuw, noemde men het ook wel
aanzichtkaart. Het woord is ook een verkorting van het
Duitse Ansichts(post)karte.
Veel ansichtkaarten worden verstuurd tijdens de vakantie. Men wil de thuisblijvers laten zien hoe
mooi de plek is waar men naar toe is gegaan. De kaarten worden ook
als groet of wens (bijvoorbeeld als kerstgroet of nieuwjaarswens)
gestuurd.
De ontwikkeling van de ansichtkaart begint in de loop van
de jaren tachtig van de 19e eeuw, toen de postwet in
zowel Oostenrijk als Duitsland zo werd aangepast dat het monopolie
op het uitgeven van postkaarten kwam te vervallen. In de loop van
de jaren negentig van de 19e eeuw begon de de
prentbriefkaart vooral in Duitsland aan een grote opmars, omdat ze
veel werden verzameld. Bij de oorspronkelijke ansichtkaarten was de
hele achterkant gereserveerd voor de adressering. Men noemt deze
kaarten voorlopers. Tot 1905 mocht in
Nederland de achterkant van een prentbriefkaart alleen gebruikt
worden om naam, adres en woonplaats op te schrijven. Het verzonden
bericht bestond dus uit weinig meer dan de afbeelding, want het was
niet toegestaan om iets op de voorkant te schrijven. Dit had te
maken met de lage frankeerwaarde. Het verzenden van kaarten met een
bericht was veel duurder.
Kort hierna begonnen andere landen met het introduceren
van een gedeelde achterkant. Bij deze kaarten is de achterzijde in
tweeën gedeeld: de rechterhalf is bestemd voor het adres, dat op
voorgedrukte lijntjes kan worden geschreven, en links is ruimte
voor een bericht. Zo kon de zegetocht van de ansichtkaart als
communicatiemiddel beginnen. De voorzijde werd nu exclusief bestemd
voor het beeld.
