Haasrode is een
deelgemeente van
Oud-Heverlee (
arrondissement Leuven,
Vlaams-Brabant,
België).
Archeologische opgravingen hebben aangetoond dat hier sinds het
Neolithicum een constante aanwezigheid van mensen is geweest. Sinds
1096 was het dorp een deel van het bezit van baron Hendrik van
Bierbeek, tezamen met de dorpen
Bierbeek,
Blanden,
Vaalbeek,
Sint-Joris-Weert en het Meerdaalwoud. In
1284 heeft de hertog van Brabant het toegevoegd aan de baronie
Aarschot, later werd het ingelijfd in het domein de Croy -
Arenbergs. In de XIXe eeuw begon het uiteen te vallen.
De inwoners van Haasrode worden de 'pootefretters' genoemd. Aan de
Gemeentelijke Basisschool in de Armand Verheydenstraat staat een
standbeeldje van 'De Pootefretter' om dit te illustreren. Het beeld
werd gemaakt door kunstenaar
Ad
Wouters.
In de buurt van de historische dorpskern liggen de Gemeentelijke
Basisschool Haasrode, de Gemeentelijke Academie voor Muziek en
Woord (De Vonk) en de bibliotheek.
Het Sint-Albertuscollege zit in een
voormalig klooster van de Karmelieten ligt op gronden die vroeger deel
uitmaakten van de voormalige gemeente Haasrode, maar later
onderdeel werden van Leuven.
Het Sint-Albertuscollege is een school voor secundair onderwijs van het Katholiek onderwijs in Leuven.
Het college werd geopend op 1 september 1949, als college voor
Priesterroepingen door de Paters Ongeschoeide Karmelieten in een klooster van de
Karmel dat zelf gebouwd was in 1936. De orde
had in de eerste helft van de 20ste
eeuw een apostolische school in Kortrijk maar deze werd vernield tijdens de Tweede Wereldoorlog. Aanvankelijk worden
enkel de vier hoogste jaren van de humaniora aangeboden, vanaf 1955
de zes jaren. Er waren toen 66 leerlingen. Bij de
uitbreidingswerken van de school werd in 1959 gebruikgemaakt van
materiaal van Expo 58. Tot 1968 verbleven alle leerlingen op
de school, in een kostschool of internaat. Nadien groeide het aantal
"externen" snel. In 1976 zijn er 249 leerlingen op de school, in
1992 408, tot dan nog steeds enkel jongens. In 1995 wordt de school
gemengd, en wordt een OKAN, een onthaalklas voor anderstaligen
ingericht. In 2000 telt de school meer dan 500 leerlingen, de
kostschool werd intussen gesloten, wegens een gebrek aan
leerlingen.[1]
Met pasen 2002 werd het klooster van de Karmel gesloten, het gebouw
werd in erfpacht aan de inrichtende macht van de school
gegeven.[2]
De school, vroeger gelegen in de gemeente Haasrode kwam na de hertekening van de
gemeentegrenzen rond Leuven te liggen op het grondgebied van deze
laatste gemeente.
Haasrode est une section de la commune belge
d'Oud-Heverlee située en Région flamande dans la province du Brabant flamand.
A
postcard or
post card is a
rectangular piece of thick paper or thin
cardboard intended for writing and mailing without
an
envelope. Shapes other than rectangular may also be
used. There are novelty exceptions, such as
wood postcards, made of thin wood, and copper
postcards sold in the
Copper Country of the U.S. state of
Michigan, and
coconut
"postcards" from tropical islands.
In some places, one can send a postcard for a lower fee than for
a letter. Stamp collectors distinguish between
postcards (which require a stamp) and postal cards (which have the postage pre-printed
on them). While a postcard is usually printed by a private company,
individual or organization, a postal card is issued by the relevant
postal authority.
The world´s oldest postcard was sent in 1840 to the writer
Theodore Hook from Fulham in London, England.
The study and collecting of postcards is termed deltiology.
La carte postale est un moyen de correspondance écrite qui se présente sous la
forme d´un morceau de papier
cartonné rectangulaire, de dimensions variables (le format
le plus courant est le format A6, soit
10,5 × 14,8 cm), envoyé
sans enveloppe, l´adresse et l´affranchissement y
étant porté directement, aux côtés du message.
Een ansichtkaart (ook ansicht of
prentbriefkaart) is een kaart met op de ene zijde
een afbeelding. In de eerste tijd, eind
negentiende eeuw, noemde men het ook wel
aanzichtkaart. Het woord is ook een verkorting van het
Duitse Ansichts(post)karte.
Veel ansichtkaarten worden verstuurd tijdens de vakantie. Men wil de thuisblijvers laten zien hoe
mooi de plek is waar men naar toe is gegaan. De kaarten worden ook
als groet of wens (bijvoorbeeld als kerstgroet of nieuwjaarswens)
gestuurd.
De ontwikkeling van de ansichtkaart begint in de loop van de
jaren tachtig van de 19e eeuw, toen de postwet in
zowel Oostenrijk als Duitsland zo werd aangepast dat het monopolie
op het uitgeven van postkaarten kwam te vervallen. In de loop van
de jaren negentig van de 19e eeuw begon de de
prentbriefkaart vooral in Duitsland aan een grote opmars, omdat ze
veel werden verzameld. Bij de oorspronkelijke ansichtkaarten was de
hele achterkant gereserveerd voor de adressering. Men noemt deze
kaarten voorlopers. Tot 1905 mocht in
Nederland de achterkant van een prentbriefkaart alleen gebruikt
worden om naam, adres en woonplaats op te schrijven. Het verzonden
bericht bestond dus uit weinig meer dan de afbeelding, want het was
niet toegestaan om iets op de voorkant te schrijven. Dit had te
maken met de lage frankeerwaarde. Het verzenden van kaarten met een
bericht was veel duurder.
Kort hierna begonnen andere landen met het introduceren van een
gedeelde achterkant. Bij deze kaarten is de achterzijde in tweeën
gedeeld: de rechterhalf is bestemd voor het adres, dat op
voorgedrukte lijntjes kan worden geschreven, en links is ruimte
voor een bericht. Zo kon de zegetocht van de ansichtkaart als
communicatiemiddel beginnen. De voorzijde werd nu exclusief bestemd
voor het beeld.
